مشکلات و عواقب از دست دادن دندان و قرار ندادن ایمپلنت شاید در کوتاه مدت قابل توجه نباشد اما در بلند مدت بیمار را با مشکلات بسیار عدیده ای از جمله عفونت لثه، تحلیل استخوان فک، کج شدن دندانهای کناری، سردردهای شدید و بیماریهای قلبی مواجه می کند.

تکنولوژی کاشت دندان به روش ایمپلنت و اوردنچر برپایه ایمپلنت طی سالهای اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته است به طوریکه امروزه، ایمپلنت دندانی به عنوان یکی از اولویت های جایگزین کردن جای خالی دندانها برای بیماران مطرح است.

با ایمپلنت، راحت بجوید، با اعتماد به نفس لبخند بزنید، از شر دندانهای مصنوعی متحرک خلاص شوید، بهداشت دهان و دندان خود را حفظ کنید، زیبا و جوان بمانید و برای تمام عمر به راحتی زندگی کنید.

اندازه و ابعاد ایمپلنت دندانی طی سالهای اخیر تغییرات بسیار زیادی کرده است، به طوریکه پیشرفت در طراحی بدنه فیکسچر، پوشش روی ایمپلنت، اندازه قطر و طول ایمپلنت، اتصالات و همچنین میزان باری که هر ایمپلنت می تواند تحمل کند.

بریج برپایه ایمپلنت تقریبا همان بریج دندان به روش سنتی است که در آن تاج بریج به جای اتصال به دندان طبیعی به اباتمنت ایمپلنت متصل می گردد.

کاشت دندان با تکنیک All On 4 به عنوان یکی از روشهای جدید ایمپلنت به بیمارانی که تمام دندانهای یک فک یا هر دو فک خود را از دست داده اند کمک می کند که دوباره از دندانهایی زیبا و مستحکم برخوردار شوند.

ساختار مینی ایمپلنت کاملا با ایمپلنت معمولی مشابه است فقط از لحاظ ظاهری کمی کوچکتر و حدود 1.8 تا 3.3 میلی متر است.

ایمپلنت بهترین روش درمان برای دندان از دست رفته است که در سال های اخیر پیشرفت زیادی داشته است و زیبایی را به لبخند بیماران بازگرداننده است.

در این مقاله درباره روش های خانگی و همینطور کلینیکی برای سفید کردن دندان های طبیعی با شما صحبت خواهیم کرد.

اگر تعدادی از دندان های خود را از دست داده باشید، پزشک شما می تواند فضای خالی میان دندان ها را با استفاده از بریج و یا پل دندان، پر نماید تا طرح لبخند بهتری داشته باشید.

چگونه می توان از طریق ایمپلنت دندان، استخوان فک را تقویت کرد و از تخریب استخوان فک و لثه دندان های کشیده شده جلوگیری کرد؟

پری ایمپلنت پس گستر (RPI) یک ضایعه پری اپیکال می باشد که پس از قرار دادن ایمپلنت توسعه پیدا می کند، در حالی که تاج ایمپلنت به طور کامل با استخوان پیوند برقرار کرده است . پری ایمپلنت در ابتدا در سال 1992 توسط McAllister و همکاران او دیده شد. و آنها دو مورد از RPI را که بواسطه باکتری درون حفره ایجاد شده بودند، را شرح دادند.