مجله دندان پزشکی کلینیک دکتر شهاب محمدی
یکی از مهمترین دلایل شکست ایمپلنت دندان میتواند مربوط به واکنش های آلرژیک نسبت به تیتانیوم که در پایه ایمپلنت قرار دارد؛ باشد. گزارشاتی در خصوص واکنش های حساسیت زا مانند حساسیت پوستی، اگزما، تورم، کهیر و تحلیل استخوان بهسبب کاشت ایمپلنت دندان مشاهده شده است.
به طور معمول مصرف داروی مسکن بعد از عمل جراحی ایمپلنت دندان طبیعی است. داروهایی مانند ادویل با دوز ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم هر ۶ تا ۸ ساعت یک بار توسط دندانپزشک تجویز می شود. ایبوپروفن نیز به تسکین درد و همچنین تسکین التهاب کمک می کند.
در اقوام مختلفی مانند قوم اینکا ها، جمجمه هایی کشف شده که نشان میدهد آنها حدود 1500 سال پیش از برخی سنگ های قیمتی مانند یشم یا صدف های دریایی داخل فک به جای دندان از دست رفته هایشان استفاده می کردند.
عکس های رادیولوژی می تواند دقیق ترین روش ارزیابی مورفولوژی ریج آرواره را پیش از کاشت ایمپلنت برای دندانپزشک فراهم آورد. امروزه عکس های رادیولوژی مختلفی مانند سی تی اسکن یا CBCT درکلینیک ها در دسترس است که اهداف آنها با یکدیگر متفاوت است.
فقط یک دلیل اصلی وجود دارد که چرا ایمپلنت دندان توسط بدن پس زده میشود: آلرژی به تیتانیوم. بقیه مواردی که به اشتباه پس زدن ایمپلنت نامیده شده در حقیقت شکست روش کاشت ایمپلنت به دلیل سهل انگاری جراح یا بیمار است.
اگر فکی که قرار است ایمپلنت دندان بروی آن قرار بگیرد استخوان کافی نداشته باشد؛ روشهای مختلفی برای احیای آن مانند پیوند استخوان، لیفت سینوس و استئوژنسیس دیسترکشن وجود دارد.
در صورتی که اندازه ایمپلنت مناسب نبوده باشد می توان عمل تعویض و کاشت مجدد ایمپلنت جدید را بلافاصله انجام داد. در صورتی که حذف ایمپلنت دندان موجب شود سوراخ بسیار بزرگی نسبت به پایه ایمپلنت جدید در استخوان فک ایجاد شود؛ جایگزین کردن ایمپلنت جدید بسیار سخت می شود.
اجزای ایمپلنت دندان شامل فیکسچر، اباتمنت و تاج دندان مصنوعی می شود. این اجزا به نحوی طراحی می شود که ایمپلنت های دندان بیشترین پایداری و دوام را در دهان بیمار داشته باشد.
سن بیمار فاکتور مهمی که روی موفقیت ایمپلنت دندان تاثیر بگذارد؛ نیست. ایمپلنت هایی که در استخوان های فک سالم در بیماران بالای ۸۰ سال کاشته شده اند همان احتمال موفقیت کاشت ایمپلنت در استخوان فک افراد جوان را دارند.
به منظور جوش خوردن و بهبود سریعتر بافت های نرم پس از عمل کاشت ایمپلنت مانند بافت لثه، جراح آنها را بخیه می زند. این بخیه ها در دو نوع جذبی و غیرجذبی مورد استفاده قرار می گیرند.
مراحل زیر برای کاشت ایمپلنت به ترتیب انجام می گیرد: بی حسی، رسیدن به استخوان فک، ایجاد حفذه پایلوت ، دریل کردن سوراخ ایمپلنت، کاشت ایمپلنت و بستن زخم، بخیه زدن، در نظر گرفتن زمان بهبود، نصب تاج دندان مصنوعی نهایی.
مقداری خونریزی از محل جراحی بعد از ایمپلنت دندان طبیعی است. این اتفاق ممکن است تا ۴۸ ساعت یا حتی ۷۲ ساعت بعد از عمل جراحی ادامه داشته باشد. اما از مهمترین دلایل خونریزی اطراف ایمپلنت پس از مدتی بروز بیماری موکوسیتیس (Mucositis) یا التهاب لثه (peri-implantitis) است.