چه افرادی نمی‌توانند ایمپلنت دندانی انجام دهند؟ افرادی که بیماری‌های قلبی، بیماری‌های ایمنی، بیماری‌های خونی جدی، بیماری عفونت لثه و افرادی که قادر به تحمل جراحی عمومی نیستند قادر به اجرای ایمپلنت نخواهند بود. در کنار این موارد افرادی که استخوان فک ناکافی دارند و یا در دوره بارداری به سر می برند، نیز نمی‌توانند ایمپلنت دندان را انجام دهند.
از دیگر افرادی که نمی‌توانند ایمپلنت دندانی را انجام دهند می‌توان به افراد سیگاری، معتاد به مواد مخدر و الکل و افرادی با مشکلات پریودنتال و سابقه خونی اشاره کرد. تمامی این موارد به صلاحدید دندانپزشک میتوانند اقدام به اجرای ایمپلنت کنند.
چه کسانی نمی توانند ایمپلنت کنند؟
کسانی که دیابت و بیماری قلبی دارند نمی توانند ایمپلنت کنند. دیابت کنترل نشده میتواند روند بهبودی پس از ایمپلنت را کند کند و احتمال عفونت را افزایش دهد. بیماری‌های قلبی عروقی مانند فشار خون بالا یا بیماری عروق کرونر میتوانند خطر عوارض ایمپلنت را افزایش دهند. همچنین کسانی که بیماری‌های لثه، اختلالات انعقادی خون و بیماری‌های استخوانی دارند نمی توانند ایمپلنت کنند.
چه کسانی نمی توانند ایمپلنت کنند؟ برخی بیماری‌های سیستمیک، اختلالات انعقادی خون، مصرف برخی داروها، سیگار کشیدن و بارداری و شیردهی میتوانند مانع از کاشت ایمپلنت دندان شوند.
بیماری‌های سیستمیک: بیماری‌هایی مانند دیابت کنترل نشده، بیماری‌های قلبی عروقی شدید و پوکی استخوان شدید میتوانند روند بهبودی پس از ایمپلنت را تحت تاثیر قرار دهند.
اختلالات انعقادی خون: افرادی که مشکل لخته شدن خون دارند، ممکن است در معرض خطر خونریزی پس از جراحی ایمپلنت قرار بگیرند.
مصرف برخی داروها: برخی داروها مانند بیسفسفونات‌ها میتوانند روند بهبودی استخوان را کند کنند و بر نتیجه ایمپلنت تاثیر بگذارند.
بارداری و شیردهی: در این دوران، به دلیل تغییرات هورمونی و نیاز به مراقبت‌های خاص، کاشت ایمپلنت توصیه نمی‌شود. برای رسیدن به پاسخ کامل سوال چه کسانی نمی توانند ایمپلنت کنند ادامه مطلب را مطالعه کنید.
چه کسانی نباید ایمپلنت کنند؟
کسانی که بیماری‌های دهان و دندان، بیماری‌های سیستمیک، پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال داشته باشند نمی توانند ایسمپلنت کنند. چنانچه تراکم استخوان مناسب نداشته باشید و استخوان فک شما سالم نباشد نمی توانید ایمپلنت کنید.
محدودیت های ایمپلنت
محدودیت های ایمپلنت را باید بشناسید. شما باید از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشید و هیچ بیماری جدی که میتواند روند بهبودی را تحت تأثیر قرار دهد، نداشته باشید. برخی بیماری‌های سیستمیک، مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی، میتوانند روند بهبودی پس از ایمپلنت را تحت تأثیر قرار دهند. اگر به بیماری پریودنتال مبتلا هستید، ممکن است نیاز به درمان این بیماری قبل از انجام ایمپلنت داشته باشید. بدون در نظر گرفتن محدودیت های ایمپلنت نمی توانید آن را اجرا کنید.
آیا سرطان از عوارض جانبی کاشت ایمپلنت است؟
یکی از پر تکرارترین سوالاتی که مطرح می شود این است که آیا سرطان از عوارض جانبی کاشت ایمپلنت است؟ در جواب باید بگوییم به هیچ عنوان سرطان از عوارض جانبی کاشت ایمپلنت نیست. این ادعا را تحقیقات علمی ثابت می کند.
ایمپلنت دندان برای افراد با سابقه بیماری‌های خونی
از آنجایی که بیماری‌های خونی میتوانند تأثیر قابل توجهی بر روی فرآیند بهبود و موفقیت ایمپلنت دندان داشته باشند انجام ایمپلنت دندان برای افراد با سابقه بیماری‌های خونی با توجه به صلاحدید دندانپزشک صورت خواهد گرفت.
چنانچه فرد موردنظر با بیماری‌هایی خونی مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کند ممکن است در هنگام اجرای ایمپلنت خطراتی جان آن را تهدید کند. اما برخی از بیماری‌های خونی با استفاده از داروهای ضد انعقاد درمان می‌شوند. با استفاده از این نوع داروها به‌راحتی می‌توان برخی از مشکلات خونی را کنار گذاشت و ایمپلنت دندان را اجرا کرد.
افرادی که توانایی اجرای ایمپلنت دندان را ندارند!
در ادامه مطلب شما را به طور کامل با افرادی که نمی توانند ایمپلنت را انجام دهند آشنا کرده و مورد بررسی قرار خواهم داد.
دیابت کنترل نشده
یکی از افرادی که نمی توانند ایمپلنت دندان انجام دهند مبتلایان به دیابت کنترل نشده اند. البته بسیاری از اشخاصی که مبتلا به دیابت نوع یک یا دو هستند و با مصرف دارو یا تزریق انسولین آن را کنترل می کنند و به عبارتی قند خون آنها تحت کنترل نیست و بالا و پایین می شود مشکلی برای انجام ایمپلنت ندارند.
فقط افرادی که بیماری دیابت خود را تحت کنترل ندارند یا جهت کنترل قند خونشان دارو مصرف نمی کنند؛ میتواند پس از کنترل قند خون عمل کاشت دندان به روش ایمپلنت را انجام دهند. توجه داشته باشید که انجام ایمپلنت دندانی نه تنها برای بیماران دیابتی هیچ خطری ندارد بلکه کاشت دندان می تواند به حفظ سلامت دهان و دندان و قلب آنها نیز کمک کند.
اما محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی در افرادی که به دیابت کنترل نشده دچار هستند وجود دارد چون می تواند موجب بیماری لثه یا بروز عفونت پس از انجام ایمپلنت شود.
بارداری
بارداری جزو محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی است. در صورتی که یک یا چند دندان خود را در دوران بارداری از دست دادید؛ نباید در کاشت دندان عجله کنید. این شرایط بسیار میان زنان باردار متداول است و ممکن است روی ظاهر و زندگی روزمره آنها تاثیر نامطلوبی داشته باشد؛ به همین علت اکثر آن ها تمایل دارند که هر چه زودتر جای خالی دندان های خود را پر کنند اما توصیه همه دندانپزشکان به زنان باردار به تعویق انداختن کاشت دندان به روش ایمپلنت تا به دنیا آمدن فرزندشان است.
به نکات زیر می توان به عنوان دلایل اصلی که زنان باردار نباید ایمپلنت دندان انجام دهند اشاره کرد:
• احتمال بروز خطر هنگام عمل جراحی:
بارداری به خودی خود محدودیتی برای انجام ایمپلنت ایجاد نمی کند اما چون حین کاشت ایمپلنت باید عمل جراحی انجام گیرد بهتر است جنین خود را در معرض خطر قرار ندهید. چون امکان دارد نیاز به دریافت داروهای اورژانسی پیدا کنید و احتمال بروز خطر برای جنین وجود داشته باشد.
• قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس:
حین بارداری باید از قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس خودداری کنید. پیش از انجام کاشت دندان به روش ایمپلنت، عکس برداری با اشعه ایکس ضروریست. البته عکسبرداری با اشعه ایکس برای دندانها در زنان باردار خطری ندارد اما ممکن است ریسک زایمان زودرس را در پی داشته باشد. حتی تابش اشعه متمرکز ایکس در ناحیه دهان و دندان نیز بهتر است در دوران بارداری انجام نگیرد تا سلامتی مادر و جنین به خطر نیفتد.
• استفاده از داروی بی حسی:
هرچند مطالعات نشان می دهند که درمان دندان ها با بی حسی موضعی طی بارداری ایمن است اما بهتر است در این شرایط خاص از دریافت هرگونه داروی بی حسی و بیهوشی که هوشیاری شما را تا حدودی کاهش می دهد؛ دوری کنید.
• افزایش استرس:
افزایش نگرانی و اضطراب در زنان باردار می تواند روی رشد جنین تاثیر نا مطلوبی بگذارد. انجام هر نوع عمل جراحی، فشار و استرس زیادی در فرد ایجاد می کند که موجب می‌شود هورمون‌های افسردگی در فرد ترشح شود که قابل کنترل نیست.
ریلکس بودن و تمرکز داشتن برای رشد بچه ضروریست نباید تحت هیچ شرایطی مانند انجام عمل های جراحی غیر ضروری در دوران بارداری استرس و اضطراب غیرقابل کنترلی برای زنان باردار ایجاد شود. بنابراین بهتر است ایمپلنت دندان را تا به دنیا آوردن فرزندتان به تعویق بیندازید.
• قالبگیری بهتر تاج دندان:
پس از زایمان می توانید برای کاشت دندان به دندانپزشک مراجعه کنید و در صورتی که از لحاظ فیزیکی مشکلی نداشته باشید؛ بلافاصله مراحل کاشت ایمپلنت را شروع کنید. قالب گیری دندان ایمپلنت شده پس از زایمان بسیار کیفیت بهتری خواهد داشت چون ممکن است حین زایمان به علت پف آوردن یا چاقی ساختار چهره شما به هم ریخته باشد.
اما پس از زایمان و شیردهی ساختار چهره و صورت شما نیز به حالت اولیه بازگشته و تاج دندان قالبگیری شده برای قرار گرفتن روی ایمپلنت به خوبی در محل خود قرار می گیرد و نیازی نیست که نگران لق شدن آن باشید.
سکته قلبی
از دیگر موارد محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی سابقه سکته قلبی طی شش ماه گذشته است. در این صورت بهتر است فرد تا زمانی که شرایط جسمانی او به حالت طبیعی باز نگشته کاشت دندان به روش ایمپلنت را انجام ندهد. معمولاً افرادی که سابقه سکته قلبی دارند باید با پزشک قلب و عروق در خصوص انجام ایمپلنت دندان مشورت کنند. البته توجه کنید که ایمپلنت دندان روی اشخاصی که عمل بایپس یا جراحی قلب انجام داده‌اند و یا سکته قلبی را تجربه کرده‌اند نیز با موفقیت انجام گرفته است.
فقط این افراد باید شرایط جسمانی خود را بررسی و کنترل کرده و استرس و اضطراب یا نگرانی غیر قابل کنترلی نداشته باشند. ریلکس و آرام بودن حین مراحل انجام کاشت دندان به روش ایمپلنت تاثیر بسیار زیادی در میزان موفقیت آن دارد.
ضربان قلب نامنظم و غیرقابل کنترل
از جمله افرادی که نمی توانند ایمپلنت دندان انجام دهند؛ بیمارانی هستند که ضربان قلب نا منظم و غیر قابل کنترل دارند. دلیل نامنظم بودن ضربان قلب ممکن است بارداری نیز باشد که در این شرایط نیز بهتر است ایمپلنت دندان انجام نگیرد.
پوکی استخوان
بهبود استخوان در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند به علت اینکه از داروهایی حاوی بیس فسفونات با دوز بالا به مدت چند هفته یا چند ماه استفاده می کنند؛ بسیار کند اتفاق می افتد. مشهورترین داروی حاوی بیس فسفونات، فوزاماکس است و برای افرادی که میزان تراکم استخوان آنها کاهش یافته یا افرادی که مبتلا به سرطان استخوان هستند؛ تجویز می شود.
بنابراین در صورتی که پایه ایمپلنت در استخوان افرادی که مبتلا به پوکی استخوان هستند؛ کاشته شود ممکن است به خوبی با استخوان جوش نخورد و همچنین بافت لثه آنها نیز به درستی ترمیم نشود. به همین علت کاشت دندان به روش ایمپلنت در افرادی که پوکی استخوان دارند یا به سرطان استخوان مبتلا هستند؛ توصیه نمی شود.
بیماران تحت رادیوتراپی به‌خصوص در ناحیه فک و صورت
انجام رادیوتراپی می تواند محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی ایجاد کند و اثر نامطلوبی روی ایمپلنت های دندانی مخصوصاً در قسمت عقب آرواره داشته باشد. بنابراین به افرادی که در حال انجام رادیوتراپی به خصوص در ناحیه فک و صورت هستند توصیه می شود ایمپلنت دندان را تا پایان رادیوتراپی به تعویق بیاندازند.
چون اشعه رادیوتراپی اثرات سمی روی بافتهای دهان و دندان دارد و ممکن است موجب به تاخیر افتادن بهبود بافت لثه پس از کاشت ایمپلنت شود.
شیمی‌درمانی و پرتودرمانی
بیمارانی که شیمی درمانی انجام میدهند ایمنی بدنشان پایین می آید به همین علت بیشتر در معرض عفونت کردن هستند. از همین رو به بیمارانی که شیمی درمانی یا پرتو درمانی انجام میدهند توصیه می شود که فقط در موارد خیلی ضروری به درمان دندان های خود بپردازند.
پزشکان به افرادی که قصد کاشت دندان به روش ایمپلنت دارند اخطار می کنند در صورتی که کمتر از سه ماه از پایان شیمی درمانی و کمتر از شش ماه از پایان پرتو درمانی آن ها میگذرد اقدام به ایمپلنت دندانی ننماید زیرا احتمال عدم موفقیت کاشت ایمپلنت و همچنین عفونت کردن بافت لثه آنها بسیار بالاست. البته پس از پایان شیمی‌درمانی، امکان گذاشتن ایمپلنت وجود دارد.
مصرف طولانی مدت بیس فسفونات
بیس فسفوناتها داروهایی هستند که معمولا برای پیشگیری از پوکی استخوان تجویز می شوند و محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی ایجاد می کنند. این داروها فرایند تحلیل استخوان و کاهش تراکم استخوان را تا حد قابل توجهی کاهش می دهند. این دارو هم برای مردان و هم برای زنان تجویز می شود.
بیس فوسفوناتها در درمان بیماری پاگت نیز موثرند. داروهای قویتر حاوی بیس فسفونات نیز برای درمان سرطان استخوان که مشکلات متعددی در ساختار استخوان ایجاد می کند و بیمار دچار درد شدیدی است؛ نیز تجویز می شود.
داروهای بیس فسفونات طی شیمی درمانی، سرطان های پروستات، روده، سینه و استخوان در مدت زمان مشخصی به بیمار تزریق می شود. اخیراً مطالعات متعددی روی زنانی که از بیس فسفونات خوراکی استفاده می کنند و کاشت دندان انجام داده اند انجام گرفته نتایج نشان داده که میزان عدم موفقیت ایمپلنت دندان در این زنان بیشتر از زنانی بوده که داروهای بیس فسفونات مصرف نمی کردند.
علت اصلی عدم موفقیت ایمپلنت دندان احتمالاً عدم وجود استخوان کافی برای رشد کردن اطراف پایه ایمپلنت و جوش خوردن با آن است.
بیماری در سیستم ایمنی بدن مانند لوسمی
از دیگر افرادی که نمی توانند ایمپلنت دندان انجام دهند مبتلایان به بیماری های سیستم ایمنی مانند لوسمی هستند. تقریباً هر شخصی که سیستم ایمنی بسیار ضعیفی داشته باشد نمی تواند نتیجه خوبی از کاشت پایه ایمپلنت در استخوان فک خود بگیرد.
بیماری های سیستم ایمنی بیماری هایی هستند که با مبتلا شدن به آنها سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله کرده و آن ها را تخریب می کند. این بیماری ها که معمولا فرد را با درد شدید یا ناتوانی های گوناگون روبرو می کنند؛ یکی دیگر از موارد محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی هستند. لوسمی، ایدز و MS برخی از این نوع بیماری های سیستم ایمنی بدن هستند. زمانی که می خواهید ایمپلنت دندان انجام دهید باید بدن شما و به خصوص استخوان هایتان از سلامت کافی برخوردار باشند.
همچنین حفظ بهداشت دهان و دندان و دارا بودن شرایط مناسب در دهان و دندان به خصوص بافت لثه و استخوان فک که باید پایه ایمپلنت را حمایت کند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. برخی مطالعات نشان می دهد که خطر عدم موفقیت کاشت دندان به روش ایمپلنت در افرادی که به بیماری های سیستم ایمنی مبتلا هستند؛ بسیار بالاست.
ایجاد التهاب که یکی از عوارض جانبی بیماری سیستم ایمنی است؛ بهبود بافت لثه در این بیماران پس از کاشت ایمپلنت را مختل می کند. بنابراین بهتر است پیش از اقدام به ایمپلنت دندان در مورد شرایط خاص خود با دندانپزشک مشورت کنید.
کشیدن سیگار و قلیان
سیگار کشیدن یا استفاده از قلیان و پیپ نه تنها یکی از دلایل مهم از دست دادن دندان ها است بلکه میتواند محدودیت برای انجام ایمپلنت دندانی ایجاد کرده و اثر نامطلوبی نیز روی ایمپلنتهای دندانی داشته باشد.
مطالعات انجام گرفته روی افراد سیگاری نشان میدهد که درصد موفقیت کاشت دندان به روش ایمپلنت در این افراد ۱۵ درصد کمتر از افراد غیرسیگاری است. همچنین خطر ایجاد عفونت در لثه پس از انجام ایمپلنت برای افراد سیگاری بسیار بالاست. بنابراین توصیه می شود تا زمان بهبودی کامل ایمپلنت دندان و جوش خوردن آن از سیگار کشیدن خودداری کنید.
محدودیت سنی
از دست دادن یک یا چند دندان در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد. برای ایمپلنت کردن جای خالی دندان از دست رفته حداقل یا حداکثر سن مطرح نیست بلکه تمام افرادی که از سلامتی عمومی کافی برخوردار باشند و بافت لثه و استخوان فک سالمی داشته باشند؛ می توانند ایمپلنت دندان انجام دهد.
اما نوجوانان و کودکان بهتر است انجام ایمپلنت دندان را تا پایان دوران رشد خود به تعویق بیاندازند تا فک آنها به اندازه کافی رشد کرده و رشد آن متوقف شود. به این ترتیب احتمال لق شدن ایمپلنت کاشته شده کاهش یافته و درصد موفقیت آن بیشتر می شود.
معمولاً ایمپلنت دندان روی افراد کوچکتر از ۱۸ سال انجام نمی شود و دندانپزشک توصیه می کند که فرد تا پایان رشد کامل فک خود منتظر بماند. همچنین حداکثر سن نیز برای ایمپلنت مطرح نیست به طوریکه بسیاری از سالمندان برای رهایی از دندان های مصنوعی دردسر ساز به کاشت ایمپلنت یا اوردنچر روی می آورند که میزان موفقیت آن نیز بیش از ۹۵ درصد است. با کلینیک دندانپزشکی محمدی خیال خود بابت ایمپلنت را راحت کنید.
سلام دکتر ، من چند سالی هستش ارتریت روماتوییت دارم و کورتون مصرف میکنم ، نیزوپرد، میخورم ، ایا میتونم امپلنت انجام بدم ، ممنون میشم راهنمایی کنید