یکی از مهمترین سوالات در اجرای ایمپلنت دندان این است که آیا می توان ایمپلنت را به دندان طبیعی وصل کرد؟ اگر بخواهیم این سوال را به صورت کوتاه پاسخ دهیم، جواب خیر است. به طور کلی این کار توصیه نمی شود و در بیشتر موارد امکان‌پذیر نیست. تفاوت در حرکت و انعطاف پذیری دندان طبیعی و ایمپلنت و خطر آسیب به دندان طبیعی و ایمپلنت در اثر نیروهای وارده دو دلیل محکم در این زمینه هستند.
دلایل عدم امکان اتصال مستقیم ایمپلنت به دندان طبیعی
دلایل عدم امکان اتصال مستقیم ایمپلنت به دندان طبیعی را در ادامه مطلب به طور کامل مورد بررسی قرار خواهیم داد. با ما همراه باشید.
تفاوت در حرکت و انعطاف‌پذیری دندان طبیعی و ایمپلنت
همانطور که گفته شد، دندان‌های طبیعی حرکت جزئی دارند، در حالی که ایمپلنت‌ها ثابت هستند. اتصال مستقیم این دو ساختار می‌تواند منجر به ایجاد فشار بیش از حد بر ایمپلنت یا دندان طبیعی و در نتیجه شکست درمان شود.
خطر آسیب به دندان طبیعی و ایمپلنت در اثر نیروهای وارده
نیروهای که هنگام جویدن به دندان‌ها وارد می‌شوند، توسط رباط‌های پریودنتال جذب می‌شوند. در صورت اتصال مستقیم ایمپلنت به دندان طبیعی، این نیروها به طور مستقیم به ایمپلنت و دندان طبیعی وارد می‌شوند و می‌توانند باعث آسیب به هر دو شوند.
مشکلات احتمالی در جوش خوردن ایمپلنت به استخوان در حضور دندان طبیعی
در مواردی که ایمپلنت در کنار دندان طبیعی کاشته می‌شود، ممکن است مشکلاتی در فرآیند osseointegration ایمپلنت به وجود بیاید. اتصال مستقیم ایمپلنت به دندان طبیعی یک روش درمانی غیر قابل پیش‌بینی است و احتمال شکست درمان در آن بسیار بالاست.
مزایای وصل کردن ایمپلنت به دندان طبیعی
بریج معمولاً برای جایگزینی دندان‌های عقبی استفاده می‌شود. این روش می‌تواند مزایای زیر را داشته باشد:
- حفظ سلامت دندان‌های طبیعی مجاور
- کاهش هزینه‌های درمان
- کوتاه شدن زمان درمان
درنهایت، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا از بریج استفاده شود یا خیر، بر عهده دندان‌پزشک است. دندان‌پزشک با ارزیابی شرایط بیمار، بهترین روش درمان را توصیه خواهد کرد.
در چه مواقعی می‌توان ایمپلنت را به دندان طبیعی وصل کرد؟
- از دست رفتن یک یا چند دندان عقبی
- عدم امکان استفاده از بریج سنتی به دلیل عدم وجود دندان‌های طبیعی مجاور
- نیاز به کاهش هزینه‌های درمان
مراحل انجام بریج
مراحل انجام بریج به شرح زیر است:
مرحله اول: معاینه و مشاوره
در این مرحله، دندان‌پزشک وضعیت دهان و دندان بیمار را بررسی می‌کند و بهترین روش درمان را توصیه می‌کند.
مرحله دوم: کاشت ایمپلنت
در این مرحله، ایمپلنت در فک بیمار کاشته می‌شود. این کار معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.
مرحله سوم: ساخت بریج
در این مرحله، بریج دندان توسط دندان‌پزشک یا تکنسین دندانپزشکی ساخته می‌شود.
مرحله چهارم: قرار دادن بریج
در این مرحله، بریج دندانی روی ایمپلنت قرار می‌گیرد. این کار معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. با ایمپلنت یک روزه این کار زودتر انجام خواهد شد.
مراقبت‌های بعد از انجام بریج
پس از انجام بریج، باید مراقبت‌های خاصی را انجام دهید تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کنید. این مراقبت‌ها شامل موارد زیر است:
رعایت بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را به‌طور منظم انجام دهید.
اجتناب از جویدن غذاهای سفت: تا زمانی که بریج به‌طور کامل جوش نخورد، از جویدن غذاهای سفت خودداری کنید.
مصرف داروهای تجویزشده توسط دندان‌پزشک: داروهای تجویزشده توسط دندان‌پزشک را طبق دستور مصرف کنید.
نتیجه‌گیری
بریج یک روش درمانی مؤثر برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است. این روش مزایای زیادی دارد، اما دارای برخی معایب نیز است. درنهایت، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا از بریج ایمپلنت استفاده شود یا خیر، بر عهده دندان‌پزشک است. دندان‌پزشک با ارزیابی شرایط بیمار، بهترین روش درمان را توصیه خواهد کرد.
