هدف از این مطالعه ، بررسی ارتباط احتمالی بین تحلیل رفتن استخوان حاشیه ای حاوی پری ایمپلنت و قرار گیری آپیوکوکونال (عمودی) ایمپلنت های دندانی است که در مجاورت یک دندان قرار گرفته است.
چهار دوره زمانی مختلف به صورت کاشت فوری، کاشت باتاخیر، کاشت در کوتاه مدت و کاشت در بلند مدت را می توان برای کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان درنظر گرفت که انتخاب زمان مناسب آن بستگی به شرایط بیمار و نظر دندانپزشک دارد.
در روش ایمپلت دیجیتال کلیه اطلاعات شامل کیفیت استخوان فک، ابعاد آن، موقعیت رشته های عصبی داخل فک و یا غشای سینوسی توسط نرم افزار و دندانپزشک بررسی شده و طراحی شابلون راهنمای جراحی یا گاید اباتمنت و تاج دندان موقت به صورت سه بعدی انجام میگیرد.
البته جنس تیتانیومی پایه ایمپلنت و همچنین تاج دندان سرامیکی نسبت به پوسیدگی و خراب شدن مقاوم است اما باید بدانید که عوامل مختلفی می تواند روی شکست ایمپلنت، لق شدن و افتادن پایه ایمپلنت، ترک خوردگی و شکستن دندان مصنوعی اثر گذار باشد.
روش کاشت ایمپلنت که ما امروزه میشناسیم، همیشه به این شکل نبوده است. از دوران باستان تا کنون، انسان روش های زیادی برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته خود امتحان کرده است تا در نهایت روش کاشت ایمپلنت امروزی طراحی شده است.
به خاطر اهمیت داشتن دندان های سالم حتی در دوران باستان، در آن زمان نیز دندان پزشکی وجود داشته است. یکی از نمونه های دندان پزشکی در دوران باستان، عمل کاشت ایمپلنت است که در تمدن های مختلف به شیوه های متفاوتی انجام میشده است. از جمله تمدن هایی که از ایمپلنت استفاده میکردند، تمدن مصر باستان است که نمونه های متخلفی از ایمپلنت های آن دوران تا کنون کشف شده است.
اگر ایمپلنت در زمان مناسب یا در سن مناسب انجام شود، نه تنها عارضه جانبی چندانی نخواهد داشت بلکه علاوه بر زیباتر کردن چهره افراد موجب حفظ ساختار فک و کمک به رشد استخوان نیز می شود.
چین باستان اولین کشوری است که حدود چهار هزار سال پیش از چوب بامبوی حکاکی شده برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته به روش کاشت ایمپلنت استفاده کرده است.
عمل کاشت ایمپلنت فقط به دنیای امروز برنمی گردد و در آثار باستانی کشف شده، نشانه های مختلفی از ایمپلنت های دندانی به شیوه های متفاوت و با مواد گوناگون در دوران باستان نیز مشاهده می شود.